Chris Ruest (US) tiltle: Been Gone Too Long music: Blues year: 2018 label: Enviken Records info artist: Chris Ruest © Rootsville 2018

Het begon zich al een tijdje opnieuw te roeren bij Chris Ruest toen hij samen met Gene Taylor het album 'It's Too Late Now' uitbracht. Dit in navolging van hun gezamenlijke 'live' optredens in de US. We wisten toen al te schrijven dat in het voorjaar van 2018 er een nieuw album van deze Texaanse guitarslinger zat aan te komen bij het Zweedse label 'Enviken Records'. Op 26 januari 2018 was dit dus een feit en het album met als titel 'Been Gone Too Long' zit nu in onze CD speler.

Chris Ruest komt uit de generatie van Johnny Moeller, Shawn Pittman en Nick Curran toch is hij een beetje blijven steken in de tradional bluesscène. Afkomstig van New England heeft deze Chris Ruest zich al een tijdje in Texas gevestigd waar hij ondermeer werkte met Ray Sharpe. Later opende hij met zijn band voor namen als Bobby Blue Band, Anson Funderburgh en Johnny Winter. In 2005 ging hij solo en bracht dat jaar zijn debuutalbum 'Too Many Problems' uit. We konden deze Chris Ruest vorig jaar hier in België nog 'live' aan het werk zien aan de zijde van Gene Taylor. Nu is er dan eindelijk zijn langverwachte opvolger met daarop 13 nummers en een keur aan 'special guests' die meewerkten aan dit album. Zo krijgen we uiteraard ook Gene Taylor te horen maar is er ook Christian Dozzler op accordeon.

Met opener 'I’m Goin’ Home' krijgen we een nummer waarmee de liefhebbers van 'country blues' wel bijzonder tevreden mee zullen zijn. Blues met een exotisch tintje gaat er altijd wel in zo ook het beetje rumba gevoel op 'Can't Take No More'. Bij het beluisteren van deze nieuwe van Chris Ruest stel je meteen vast dat diversiteit een grote troef is en zo wordt 'Henhouse To The Doghouse' een nummer dat mede door de accordeon van Christian Dozzler hier een Tex-Mex jasje krijgt aangemeten. Ambiance in de keet!

Uiteraard staat het gitaarspel van Chris centraal op het ganse album. Zo wordt slide en de barrelhouse piano van Gene Taylor op 'Sufferin’ Mind' in een harmonieus geheel verwerkt. Met de titeltrack van dit album richt Chris Ruest zich hier meer tot de rockers onder ons waarna we met 'The Girl That Radiates That Charm' een beetje meer richting 'down south' trekken. Rock 'n roll dan en ook hier heeft Chris Ruest aan gedacht met het à la Blasters gebrachte 'I Quit' om daarna richting West-Coast te verzeilen.

Deze 'Been Gone Too Long' is verrassend genoeg een meer dan welgekomen hereniging met Chris Ruest. Een album waarbij zoals het in deze moderne blues periode past aan diverse stijlen wordt gedacht en zo ook tijdens 'live' concerten er voor iedereen wel wat aanwezig is, zelfs voor de footstompin' liefhebbers van een Bo Diddley met 'Too Cool For School '. Uitzwaaien doet hij met een low down shuffle op 'Jivetalk'. Glad you're back...

 

Chris Ruest 2017 © Rootsville

tracks:

01 I’m Goin’ Home
02 Can’t Take No More
03 Henhouse To The Doghouse
04 Sufferin’ Mind
05 True Found Baby
06 Been Gone Too Long
07 The Girl That Radiates That Charm
08 Mind Out That Gutter
09 Nobody Cares
10 I Quit
11 Real Proud Papa
12 Too Cool For School
13 Jivetalk

musicians:

Vocals & guitar: Chris Ruest
Double bass: Peter Fröbom
Drums: Mattias Hyttsten
Piano: Gene Taylor
Harmonica: Knock-Out Greg
Guitar on ”Too Cool For School” & ”Henhouse To The Doghouse”: Billy Bremner
Guitar on ”Nobody Cares About Me & electric bass on ”Henhouse To The Doghouse”: John Lindberg Accordion: Christian Dozzler
Organ: Martin Borgh

Marti Brom vocals on ”Mind Out That Gutter”
Wes Race vocal rap on: ”Jivetalk”